De tuinen van Sissinghurst Castle behoren tot de beroemdste ter wereld. En terecht. Wat Vita Sackville-West en Harold Nicolson hier creëerden, is en blijft adembenemend mooi. Vooral als je bedenkt, hoe vernieuwend en creatief hun aanpak destijds geweest moet zijn. Zij kochten Sissinghurst in het begin van de jaren ’30 van de vorige eeuw. Het was toen een vervallen boerderij en van een tuin was nog geen spoor te bekennen.
Bijna een eeuw later ervaren wij hun ontwerp, met tuinkamers die elk een eigen ‘look and feel’ hebben, vrijwel als vanzelfsprekend en op sommige onderdelen af en toe zelfs gedateerd. Hun baanbrekende vormgeving is zó vaak gekopieerd dat ik in elk geval moest oppassen voor een ‘been there, seen it all’ gevoel. Dat zegt heel veel over hoe inspirerend en invloedrijk hun ideeën (geweest) zijn. En nog steeds spreken die een groot publiek aan. Er is de laatste 60 jaar denk ik geen tuinontwerper geweest die kan zeggen, dat hij/zij niet is beïnvloed door het gedachtegoed van Vita en Harold.
Beiden waren niet alleen tuintalenten. Zowel Vita als Harold (zij het minder bekend) waren begenadigd schrijvers. Hun onderlinge briefwisseling is om te smullen zo prachtig. Als tiener verslond ik de romans van Vita en door haar literaire werk ontdekte ik Sissinghurst! Vita’s columns over de tuin hebben er zeker toe bijgedragen dat ik snoeischaar en spa ter hand heb genomen, al is dat niet met een long string of pearls rond mijn nek en zonder de bij Vita onafscheidelijke sigaret.
Hun huwelijk was er niet een van 13 in een dozijn en kende stormachtige perioden, maar ik heb de indruk dat zij elkaar altijd zijn blijven vinden door middel van de pen en de tuin. De gezamenlijke liefde voor Sissinghurst vormde een sterke bindende factor. In de 21e eeuw is een bezoek aan Sissinghurst nog altijd een geweldige ervaring en dat zegt heel veel over de kracht en tijdloosheid van de visie van deze twee bijzondere mensen.