Les Jardins de Maizicourt zijn gelegen in het Noord-Westen van Frankrijk (departement Somme ten noorden van Amiens). Ik bezocht deze tuin in de zomer van 2017. Pas kort daarvoor had ik erover gelezen  op Facebook. Verder was ik geheel onbekend met deze tuin.

Shame on me! Maizicourt is een van de mooiste tuinen die ik ooit heb gezien.

Landhuis en tuin (uit de 18^e eeuw) werden tientallen jaren volledig verwaarloosd. Tot Catherine Guévenoux in 1989 de eigenaar werd. Zij renoveerde het huis en ontwikkelde de tuin tot wat deze nu is. En hoe! Bramen en brandnetels maakten plaats voor een verrassende opeenvolging van tuinen, rondom ‘het bos’ achter het huis.

Vanaf de entree was ik geboeid door de sfeer in de tuin. 

 

Met een scherp oog is gebruik gemaakt van bestaande structuren en daarbinnen zijn nieuwe gedeeltes aangelegd. Grote, oude bomen worden gekoesterd. Maar zijn ook zodanig gedund en gesnoeid dat er ruimte en licht is ontstaan voor een gevarieerde onderbeplanting van struiken en bodembedekkers.

 

Wij waren er natuurlijk tijdens de zomer, maar ik maak me sterk dat er in het voorjaar een tapijt van bolgewassen bloeit.

In de tuin vormen snoeivormen van taxus, buxus en beuk een terugkerend thema. Zij vormen een stevige achtergrond voor uitbundige beplantingen in verschillende kleurenpaletten. En ze versterken de ‘logistiek’ in de tuin als begrenzing van paden en borders. De beplanting is telkens zodanig, dat het licht er doorheen speelt. Stevige architectuur en speels licht – ik vond het een prachtige combinatie. Het maakt je ook telkens nieuwsgierig naar wat er ‘achter de heg’ zit. Ondertussen stuit je regelmatig op levende have: kippen, duiven, ganzen, ezels. Dat geeft de tuin een heel ontspannen sfeer.

 

Er zijn in totaal bijna 20 verschillende onderdelen in de tuin. Opvallend vond ik het beperkt gebruik van soorten en kleuren per onderdeel. Dat geeft rust en maakt een heel krachtig ‘statement’. Zo troffen we in een gedeelte roze en witte phloxen in combinatie met hydrangea.

 

In een andere ‘tuin’ felle, warme tinten met o.a. crocosmia, fuchsia, rozen en helenium, verzacht door de overhangende pluimen van molinia.

 

In de intieme ‘Kloostergang’ een klassieke vijver, met daaromheen veel bladvormen en Stipa tenuifolia, oplichtend in het strijklicht van de vallende avond.

 

Bij een moerasgedeelte lijken de teugels los gelaten te worden en is er ruimte voor gunnera, ligularia, hemerocallis en persicaria om de concurrentie met elkaar aan te gaan. Ze planten gaan helemaal los!

 

Natuurlijk ontbreekt ook een klassieke potager niet. En – het kán niet op –  in het dorp zijn overal langs de weg kleurige borders aangelegd. Zodoende hebben ook de koeien een mooi uitzicht.

 

Hier is iemand aan het werk die weet wat ze wil en doet als het om plantcombinaties gaat. Het doordachte gebruik van en spelen met de lichtval gedurende de tuin maakt het áf! Wij gaan zeker in een ander jaargetijde terug – deze tuin is vast elke dag van het jaar een feest om te bezoeken.